به گزارش رک نیوز :عباسعلی براتی‌پور که به عباس براتی‌پور شهرت یافته، متولد سال ۱۳۲۲ در تهران است.اوعلاقه به ادبیات و شعر را از اواخر دوران دبیرستان در خود یافت و متون ادبی و شعر را زیاد مطالعه می‌کرد.

درسال ۱۳۳۸ که به عضویت کتاب‌خانه مجلس شورای ملی ( آن زمان ) در آمد ،فرصتی یافت که مطالعه کتاب‌های سودمند ادبی را دربرنامه روزانه خود قرار دهد و در این مدت به سرودن شعر نیز بپردازد.حتی زمانی که وی درخارج تحصیل می‌کرد، از سرودن شعر و فکر روی شعر غافل نبود..سال 1341 به استخدام نيروي هوائي در آمد و سال  1372با درجه سرهنگي بازنشسته شد. درسال ۱۳۶۰ با حوزه هنری آشنا شد که تاکنون با حوزه همکاری دارد.وی اولین مجموعه شعرش را با عنوان «بهت نگاه» در سال ۱۳۶۹ منتشرکرد.

فعالیتهای ادبی

از جمله فعالیتهای ادبی عباسعلی براتی‌پور می‌توان به: اداره جلسات نقد وبررسی شعر حوزه هنری از سال ١٣۶٨ تا کنون/کارشناس شعر و دبیرکانون شاعران بنیاد جانبازان به مدت شش سال (از سال ٧۴ تا ٨٠)/ عضو شورای شعروزارت ارشاد استان تهران/ داور مسابقات شعر در سطح کشورو…اشاره کرد. بهت نگاه،  وعده دیدار،عطش عشق،داغ تشنگی،سوار مشرقی،درساحل علقمه،ماه درفرات،برجبین صبح ،کتیبه شکیب، سینای سبز عشق، زیتون و زخم، ،با شقایق‌ها برادر، ،دل و دریا و سه مجموعه شعر چشم بیمار،غم دلدار و بر تربت خورشید منتشر شده است.

عباسعلی براتی پور سابقه همکاری با موسسه آفرینش های هنری استان قدس رضوی در زمینه حضور در شب شعر” خورشید ولایت ” به مناسبت میلاد امام رضا علیه السلام را دارد.

تعریف شعر آیینی

هر مقوله ی شعری که صبغه ی دینی داشته باشد و متأثر از آموزه های اسلامی باشد، در قلمرو شعر آیینی قرارمی گیرد.به طور کلی تنها مسأله ای که شعر آیینی را از سایر انواع شعر مجزا می کند، قلمرو موضوعی آن است.

برخلاف بسیاری ازصاحب نظران که شعر مذهبی را موضوعاً، به دو مقوله ی کلی منقبت و مرثیه محدود می دانند،آثار اخلاقی و عرفانی چونخمسه ی نظامی و سایر متون نظم عرفانی و تعلیمی، و نیز آثار غزل سرایان بزرگی چون حافظ، سرشار از رهنمودهایقرآنی و مفاهیم دینی و مقلوه های ارزشی روایی بوده و بیانگر تأثیرپذیری فراوان آنان از متون دینی است.

در واقع اگر نگاه خود را صرفاً به دو قلمرو موضوعی منقبت و مرثیه ی شعر آیینی معطوف بداریم، ارایه ی طریق درمورد آثارمنظوم توحیدی، نیایشی، عرفانی، اخلاقی و تعلیمی در گستره ی شعر فارسی نامشخص باقی خواهدماند.از منظر و گستره ای که می توان به حیطه ی شعر آیینی نگریست، اغلب آثار فاخر و ماندگار شعر فارسی،صبغه ی آیینیدارد و در قلمرو شعر آیینی قرار می گیرد.

نشرستاره جاوید